Zakup konia AQH

Jak i gdzie kupić dobrego konia rasy American Quarter Horse (AQH)? Wielu się nad tym zastanawia. Odpowiedź na to pytanie nie jest prosta. Postanowiliśmy jednak spróbować pomóc tym, którzy stanęli lub staną przed takim problemem. Oczywiście poniższe wskazówki nie wyczerpują wszystkich kwestii i są jedynie sugestiami, które można wykorzystać lub nie.

Decydując się na zakup konia rasy AQH musimy przede wszystkim zastanowić się nad kilkoma fundamentalnymi problemami. Najważniejsze z nich to:

1. Do czego będzie nam koń potrzebny?

2. W jakim wieku i jakiej płci chcemy kupić konia?

3. Czy stać nas na kupno własnego konia?

4. Dlaczego akurat quarter?

Poniższy materiał może choć w części pomóc Państwu podjąć właściwą decyzję.

 Gdzie kupować konia

Istnieje wiele możliwości kupna odpowiedniego dla nas konia rasy AQH, jednak w polskich warunkach najczęściej sprowadza się to do zakupu od hodowcy lub właściciela.

Oczywiście możemy kupić konia w https://florafox.com/kz/alma-ata. Na szczęście z biegiem lat obecności tej rasy w naszym kraju potencjalni zainteresowani mają znacznie więcej możliwości wyboru miejsca zakupu bezpośrednio w Polsce.

Również coraz łatwiej znaleźć osoby, które zajmują się pomocą w sprowadzeniu i załatwieniu wszelkich formalności związanych z importem koni AQH z zagranicy. Wiele koni zostało sprowadzonych do naszego kraju właśnie w ten sposób (głównie z Kanady, Austrii, Niemiec, Czech i Włoch), Nawet niedostępne do niedawna hodowle w USA są dla Polaków otwarte i zachęcają do wyboru i przywiezienia do Polski własnych koni AQH. Ceny kupna konia AQH z zagranicy (nawet przy konieczności przywiezienia go z za oceanu) wyraźnie spadły i zachęcają do zastanowienia się nad taką właśnie opcją. Argumentem za przyjęciem oferty kupna konia z zagranicy jest ogromna ilość dostępnych tam linii hodowlanych, wybór wśród koni na zróżnicowanym poziomie wyszkolenia, skorzystanie z kilkudziesięcioletniego doświadczenia hodowlanego w ramach tej rasy.

Jednak stosunkowo najtańszym i najbezpieczniejszym rozwiązaniem jest nabycie konia AQH w Polsce. Mamy już wielu dobrych hodowców i zupełnie dobre quartery. Kupujący ma możliwość zobaczenia i sprawdzenia swojego przyszłego konia, zanim poniesie jakikolwiek koszt związany z jego zakupem. Może sprawdzić osobiście, w jakich warunkach koń przebywa, z jakimi ludźmi ma do czynienia. Posłuchać opinii i wskazówek hodowcy, zapytać się i wyjaśnić wszelkie wątpliwości, jak również poprosić zaufanego weterynarza o zbadanie stanu zdrowia zwierzęcia. Ponieważ w Polsce hodowla koni AQH jest bardzo młoda i w znaczącym stopniu nakierowana na sport, mamy w naszym kraju sporą liczbę ogierów i klaczy z dobrych lub bardzo dobrych linii hodowlanych. Ich rodzice lub dziadkowie odnosili znaczące sukcesy w western riding na arenach europejskich i światowych. Kupujący, bez większych trudności, znajdzie w Polsce odpowiadającego jego potrzebom konia.

Znaczne zwiększenie w ostatnich latach populacji koni rasy AQH w naszym kraju spowodowało zauważalną dla   zainteresowanych obniżkę cen. Tendencja zniżkowa cen utrzyma się z pewnością w najbliższych latach. Już teraz cena młodych koni AQH zbliża się do poziomu cen zakupu koni ras rodzimych ( kilka – kilkanaście tysięcy złotych) i zależy od wartości przodków występujących w rodowodzie.

Kontakt do osób sprzedających konie AQH w Polsce oraz pomoc w znalezieniu osób zajmujących się importem koni AQH z zagranicy ( w tym z USA) możecie Państwo znaleźć na naszej stronie internetowej. Jeśli potrzebujecie więcej informacji prosimy o kontakt na adres e-mail: biuro@plqha.com.

Odwiedzamy hodowcę lub właściciela

Kiedy znajdziemy już konia, którego chcielibyśmy kupić, musimy wykonać szereg kroków, które nam pomogą w podjęciu prawidłowej decyzji. Jeśli odwiedzamy stajnię hodowcy, właściciela lub osoby zawodowo zajmującej się sprzedażą koni, dobrze jest zacząć transakcję od rozmowy ze sprzedającym i nawiązania z nim dobrych relacji. Jeśli nie jesteśmy pewni swojej wiedzy co do wyboru dobrego konia, idealnym rozwiązaniem jest poproszenie zaufanej osoby, doświadczonej w hodowli, treningu i selekcji koni, o pomoc w trakcie odwiedzin sprzedającego zwierzę.

Poniżej podajemy doskonałe pytania, jakie możemy zadać sprzedającemu:

- Jak dużo pracowano z koniem w ciągu ostatniego roku?

- Jacy ludzie najczęściej na nim jeździli– trener, amatorzy, młodzież?

- Czy w sytuacji dłuższej przerwy w pracy pojawiają się problemy z opanowaniem zachowania konia?

- Jaki sprzęt na nim stosowano?

- Jak długo i jak intensywnie koń był szkolony i w jakim kierunku?

- W jakich warunkach koń przebywał (stajnia, pastwiska)?

- Co koń je i o jakich porach jest karmiony?

- Czy koń był zdrowy/chory w ostatnim roku?

- Czy koń miał kiedykolwiek kolkę?

- Jak często koń jest odrobaczany i podkuwany?

- Czy koń ma jakieś wady (np. łyka, tka, gryzie żłób, ludzi, boi się przyczepy)?

- Jak często koń był poza swoja stajnią i jak się zachowywał będąc „poza domem”?

- Jak koń reaguje na kowala, przycinanie sierści, czy odrobaczanie?

I najważniejsze pytanie – Z jakich powodów koń jest wystawiony na sprzedaż?

Sprawdzanie konia przed zakupem

Ocena konia.
Po odpowiedzeniu sobie na pytanie czego potrzebuje i po upatrzeniu konia, następnym krokiem będzie jego ocena, która umożliwi określenie, czy dany koń odpowiada naszym wyobrażeniom. Choć można przypuszczać, że każdy koń z dobrymi wynikami sportowymi w wybranej przez nas konkurencji będzie odpowiedni, jednak w tym momencie nawet osoby początkujące powinny wykazać się podstawową wiedzą na temat elementów mających wpływ na zakres umiejętności konia na danym poziomie wyszkolenia i potrafić sięgnąć po nie w trakcie oceny. Jakie są to elementy? Ogólnie rzecz biorąc są trzy: wygląd zewnętrzny, usposobienie i poruszanie się.

Wygląd zewnętrzny.
Jednym z najważniejszych kryteriów przy wyborze konia do zakupu jest jego wygląd zewnętrzny. Choć można zakładać, że wszystkie konie po kilku latach startów z dobrymi wynikami mają atletyczną budowę, naszym celem powinno być znalezienie konia o najbardziej harmonijnym wyglądzie, niezależnie od wcześniej uzyskanych wyników sportowych. Dlaczego? Konie z mniej harmonijną budową ciała mogą mieć problemy zdrowotne w miarę dojrzewania lub pod wpływem stresu związanego z występami na zawodach.

Ocena wyglądu zewnętrznego zależy od obiektywnej oceny następujących czterech cech: równowagi, prawidłowej budowy poszczególnych części ciała, stopnia umięśnienia, oraz cech rasy i cech płciowych. Z tych czterech, równowaga jest najważniejsza. Odnosi się ona do pojęcia strukturalnego i estetycznego połączenia części ciała. Równowaga w głównej mierze zależy od budowy szkieletowej danego konia.

Aby lepiej zrozumieć na czym polega idealna równowaga w rasie koni American Quarter Horse, należy wziąć pod uwagę szereg przydatnych proporcji. Rozpoczynamy ocenę, patrząc na profil konia i wyobrażamy sobie linie prostą poprowadzoną wzdłuż pleców (odległość od wierzchołka kłębu do krzyża) i drugą linię przebiegającą pod brzuchem konia (wierzchołek łokcia do stawu kolanowego).

W idealnej sytuacji, długość linii pleców powinna stanowić połowę długości linii pod brzuchem konia. Następnie należy przeprowadzić linię wzdłuż górnej linii szyi (odległość pomiędzy tyłem głowy i kłębem) i linię pod linią dolną szyi (odległość pomiędzy połączeniem szyi z głową (throat latch) a połączeniem szyi z tułowiem) . Idealnie jeżeli stosunek linii górnej do dolnej szyi powinien wynieść 2:1. Konie, u których te dwie ważne proporcje znacznie odbiegają od wspomnianego ideału, nie zachowują równowagi budowy.

Co powoduje te odchylenia? Najważniejszym elementem zapewniającym prawidłową równowagę budowy ciała jest kąt nachylenia barku. Gdy łopatka jest położona bardziej pionowo, powoduje to zmniejszenie stosunku linii górnej do dolnej szyi. Kłąb przemieszcza się do przodu w miarę jak łopatka się wyprostowuje, co powoduje wydłużenie się pleców. Tak więc, koń o wyprostowanych łopatkach wygląda jak tuba.

Ponieważ krótka linia górna pleców i długa linia dolna są pożądane, nie należy porównywać koni niższych z wyższymi, gdyż długość tułowia czy brzucha koni różnych rozmiarów nie może być jednakowa. Proporcje są ważne przy ustalaniu równowagi, a one zależą bezpośrednio od kąta nachylenia łopatek. Ponadto, przy prostej łopatce, inne kąty strukturalne konia również stają się proste, co daje obraz konia z krótkim, stromym krzyżem, prostym stawem kolanowym i prostymi pęcinami. Te ostatnie cechy nie są pożądane i wydatnie wpływają na brak równowagi w budowie ciała konia.

Ponieważ równowaga ruchu konia jest bezpośrednio związana z jego budową, koń o nieprawidłowej równowadze w chodzie często nie jest prawidłowo zbudowany i jego ogólny stan fizyczny również nie jest dobry. Ogólnie rzecz biorąc, kąt nachylenia pęcin będzie prawie dokładnie odpowiadał kątowi nachylenia łopatek, tak więc koń ze zbyt pochylonymi łopatkami ma również słabe, „uciekające” pęciny. Taka sytuacja, zwana „coon-footed”, może rodzić poważne konsekwencje, w tym powodować, że staw pęcinowy będzie dotykać podłoża podczas poruszania się konia. Idealny kąt nachylenia łopatek wynosi 45-50 stopni, jednak może on odbiegać od idealnego. Nie należy przywiązywać zbyt dużej uwagi do tego, by kąt ten mieścił się w przedziale 45-50 stopni. Należy raczej koncentrować się na równowadze ogólnej budowy ciała.

Po przeprowadzeniu oceny ogólnej równowagi w budowie konia, pozostałe elementy, w tym umięśnienie oraz cechy rasy i cechy płciowe powinny być oceniane indywidualnie w każdym przypadku.

Zaczynamy spojrzenie na konia od głowy.

Głowa
Głowa konia daje nam pewne wskazówki co do ogólnego poziomu równowagi budowy, jak również jego zachowania. Generalnie rzecz biorąc, nie ma wprost przełożenia na korzyści z posiadania konia z „ładną głową”. Jednak, większość ludzi nie lubi koni z brzydkimi głowami, tak więc element urody ma znaczenie przy wyborze. Co powoduje, że głowa konia jest atrakcyjna? Ustawienie uszu, kształt oka, wielkość nozdrzy, głębokość pyska i ogólna proporcjonalność głowy to wszystko ważne elementy.

Inną dobra radą przy ocenie głowy konia jest zmierzenie „na oko” odległości pomiędzy tyłem głowy a linią poziomą przeprowadzoną pomiędzy oczami. W idealnej sytuacji, odległość ta powinna wynosić około połowy odległości od linii poziomej do środka nozdrza. Tak więc oczy powinny się znajdować w jednej trzeciej odległości od tyłu głowy do pyska. Przy mierzeniu szerokości czaszki po oczodole, odległość ta powinna być prawie równa odległości pomiędzy tyłem głowy a linią pomiędzy oczami.

Wielkość uszów powinna być proporcjonalna do wielkości głowy konia. Powinny one być umieszczone na samym czubku głowy i być skierowane do przodu i wyglądać „czujnie”. Wszelkie odchylenia w usadowieniu uszu psują   urodę głowy, a co za tym idzie, ogólną urodę konia. Ponieważ budowa ciała konia jest proporcjonalna, długość głowy powinna stanowić ten sam procent wysokości konia, niezależnie od jego wielkości. Tak więc, termin „długa głowa” jest pewnym nieporozumieniem, gdyż długie głowy są typowe dla wysokich koni.

Głowa posiada cechy, które są ważne przy ocenie innych elementów, w tym ich zachowania. Oko, na przykład, daje sygnał co, do usposobienie konia. Duże, spokojne, miękkie oczy wskazują na łagodne usposobienie, podczas gdy małe „świńskie” oczy są typowe dla ponurych, trudnych do tresowania koni. Należy szukać koni z błyszczącymi, spokojnymi oczami, o delikatnym, miłym wyrazie.

W przypadku koni American Quarter Horse preferowane są wystające, dobrze zarysowane szczęki, szczególnie w przypadku ogierów, które z natury mają mocne i bardziej wyraziste szczęki niż klacze. Konie o ładnych głowach zawsze będą miały dobrze zarysowane pyski, przechodzące w wykształconą brodę i wydatną szczękę. Ze względu na urodę, szukamy dużych, wydatnych nozdrzy. Jeśli zaś chodzi o głębokość pyska, wielu jeźdźców uważa, że im płytszy pysk, tym delikatniejszy i lepiej reagujący koń. Należy wystrzegać się koni o mięsistych wargach i o grubym grzbiecie nosa, gdyż takie konie często gorzej reagują na uzdę. Na koniec, należy upewnić się, że koń nie ma papuziego pyska „parrot-mouth” (górne zęby z przodu i nad dolnymi zębami) lub małpiego pyska „monkey-mouth” (dolne zęby przed zębami górnymi).

Szyja
Po dokonaniu oceny głowy konia przychodzi kolej na jego szyję. Połączenie szyi z głową (throat latch) powinno być równe i eleganckie, a głębokość równa połowie długości głowy. Jeśli koń ma grube połączenie szyi, elastyczność z tyłu głowy jest ograniczona, co może utrudniać, z powodu trudności z oddychaniem, prawidłowe trzymanie przez konia głowy podczas zawodów.

Niektórzy jeźdźcy mówią o „długich, smukłych szyjach”, podczas gdy ważniejszy jest prawidłowy stosunek długości górnej do dolnej linii szyi. W przypadku konia o prawidłowej równowadze w budowie, stosunek długości górnej linii szyi do dolnej linii powinien wynosić 2:1. I tak, konie o krótszych szyjach mają krótsze tułowia, a ponieważ cało konia jest biegnie od tyłu głowy po podstawę ogona, koń z krótszą szyją może być niedostatecznie elastyczny i giętki, a cechy te są pożądane przy bardziej zaawansowanych treningach.

Łopatki
Poza ogólną równowagą w budowie, pochylenie łopatki ma również wpływ na długość kroku. Tak więc, im prostsza łopatka (pionowa łopatka), tym krótszy krok. Kąt nachylenia łopatek i pęcin mają znaczenie. Dobry kat nachylenia pochłania wstrząsy przy poruszaniu się konia. Koń o prostej łopatce będzie również mieć płytką klatkę piersiową , mierzoną od wierzchołka kłębu do jej podstawy. W odróżnieniu od zrównoważonego konia, z nogami mniej więcej tej samej długości co głębokość klatki piersiowej , nogi konia o prostych łopatkach będą dłuższe niż głębokość klatki piersiowej . Koń o prostych łopatkach będzie zawsze wydawał się „twardszy” w czasie jazdy w porównaniu z koniem o prawidłowo pochylonych łopatkach.

Kłąb
Idealny kłąb jest ostro zakończony, wydatny i umiejscowiony nieco powyżej krzyża konia. Zrównoważony koń będzie sprawiał wrażenie pochylającego się w dół, w linii od przodu do tyłu jego ciała. Gdy kłąb jest powyżej krzyża, tylna część ciała jest prawidłowo rozmieszczone i poprawia zdolności atletyczne. Mocna linia górna, biegnąca przez plecy, lędźwie i krzyż jest również ważna w przypadku zdolności atletycznych oraz ogólnej równowagi i dobrego stanu ogólnego konia.

Kłoda
Przy ocenie konia z przodu, zawsze należy patrzeć na sprężystość żeber i głębokość klatki piersiowej, gdyż określają one możliwości atletyczne konia. Należy wybierać konie o płaskich żebrach, których klatki piersiowe nie są zaokrąglone.

Zad konia
Patrząc na konia z boku, zad konia powinien sprawiać wrażenie kwadratowego. Wypełnienie boków zależy od specyfiki rasy. Konie American Quarter Horse powinny być bardziej umięśnione. Krzyż nie powinien być zbyt płaski (co powodowałoby zbyt duży ruch pionowy podczas poruszania się), ani zbyt stromy (co wiąże się ze skupionym, ale bardzo krótkim i kanciastym krokiem).

Zad idealnego konia American Quarter Horse jest wypełniony i o długości poziomej płaszczyzny stawu kolanowego równej odległości pomiędzy wierzchołkiem biodra oraz wierzchołkiem pośladków. Umięśnienie jest ważnym kryterium przy ocenie wartości koni American Quarter Horse. Należy pamiętać, że umięśnienie jest proporcjonalne (tzn. w miarę jak jeden mięsień się rozwija, zwiększa się ogólna masa mięśniowa). Konie optycznie określane jako dobrze umięśnione zazwyczaj mają większy obwód przedramienia, podudzia i szerszy zad niż konie słabiej umięśnione. Koń AQH jest zrównoważonym atletą, równomiernie umięśnionym na całym ciele.

Kopyta i nogi
Budowa kopyt i nóg to jeden z najważniejszych elementów przy ocenianiu wartości konia. Stojąc przy koniu, należy przeprowadzić w wyobraźni linię pionową biegnącą od linii pośladków do ziemi. W sytuacji idealnej, linia ta powinna przebiegać również przez zewnętrzny obręb stawów skokowych, następnie biec równolegle do kości goleniowej i nieznacznie za piętą. Przypadek zbyt wygiętych stawów skokowych nosi nazwę „sickle-hocked”, natomiast gdy stawy skokowe są proste, nazywa się to „post-legged”.

W sytuacji idealnej, patrząc z tyłu, każdy koń powinien być najszerszy w okolicach od jednego do drugiego stawu kolanowego. Druga linia pionowa poprowadzona od pośladka do ziemi, powinna przecinać w połowie podudzie, staw skokowy i kopyto. Nie jest bardzo istotne, czy koń jest idealnie prosty od kostek w dół, patrząc z tyłu. W rzeczywistości większość koni stoi naturalnie z goleniami ułożonymi równolegle i noskami kopyt nieznacznie na zewnątrz. Umożliwia to stawom kolanowym ominięcie klatki piersiowej przy podrywaniu się do biegu, co daje dłuższy krok. Jednak, gdy stawy skokowe konia są wygięte do środka, koście goleniowe nie leżą równolegle, i mówi się wtedy, że koń jest „cow-hocked”. Taki koń jest słaby w przypadku wszystkich ruchów wymagających pracy zadu, takich jak zatrzymywanie się, skręcanie, ślizganie przy sliding stopach, itd. Od czasu do czasu zdarzają się konie z kabłąkowatymi nogami, ale większość z nich nie osiąga nigdy dobrych wyników w konkurencjach sportowych.

Patrząc z boku, koń powinien stać prosto na kości goleniowej, bez odchyleń.

Przy oglądaniu konia z przodu, linia biegnąca z wierzchołka łopatki do noska kopyta powinna przecinać w połowie kolano, kość goleniową i kopyto, w tym kopyto powinno być skierowane prosto do przodu.

Dobry stan ogólny i budowa
Stan konia powinien być na tyle dobry, by mógł być użytkowany bez przeszkód pod siodłem . Młode zwierzęta nie powinny mieć oznak wad, mogących  doprowadzić do problemów z jazdą pod siodłem. Zły stan ogólny jest definiowany jako wszelkie odchylenie zakłócające przydatność danego konia do użytkowania. Wiele koni wykazuje różne anomalie, które mogą zakłócić prawidłowy wygląd zwierzęcia – ale ich stan ogólny będzie dobry. Należy zapoznać się z opisem częstych wad u koni i nauczyć się je rozpoznawać.

Jazda pod siodłem i poruszanie się
Po ogólnej ocenie wyglądu, zachowania, następnie przechodzimy do oceny ruchu konia. Ruch jest ważnym kryterium przy wyborze konia. Wpływa on znacznie na wartość użytkową konia, ponieważ w większości konkurencji na arenie przywiązuje się wagę do sposobu poruszania się wierzchowca.

Nawet w przypadku początkującego jeźdźca, koń powinien umieć przynajmniej chodzić stępem, kłusem, galopem i dać się powodować w trzech chodach w każdym z kierunków. Koń powinien posłusznie zatrzymywać się na komendę oraz prawidłowo reagować na nacisk łydek. W idealnej sytuacji, konie powinny również wykazywać się następującymi umiejętnościami:

- stęp (walk) powinien być żywy, z krokiem o rozsądnej długości, odpowiadającym wielkości konia.

- kłus (jog) powinien być spokojny, zrównoważony, a nogi powinny być stawiane prosto do przodu.

- galop (lope) powinien być krokiem trzytaktowym i sprawiać przy tym wrażenie naturalnego i płynnego.

Konie powinny współpracować z jeźdźcem i bez oporów zmieniać kierunek ruchu na jego polecenie.

Przy wyborze konia w celu przygotowywania go do zawodów western należy wziąć pod uwagę kilka dalszych podstawowych kryteriów. Koń powinien mieć miękki krok o rozsądnej długości. Krok konia powinien pokrywać bez wysiłku spore wielkości podłoża. Głowę i szyję nosić w pozycji swobodnej i naturalnej, potylica powinna znajdować się w linii poziomej w stosunku do kłębu  lub nieznacznie powyżej tej linii. Reasumując, ideałem jest ruch zrównoważony i płynny  i koń powinien umieć właściwie reagować na polecenia jeźdźca, płynnie zmieniając przy tym chody i kierunek jazdy.

Nieco inne kryteria dotyczą koni rasy AQH używanych w jeździe klasycznej oraz w wyścigach, ale ponieważ zastosowanie koni AQH w tym zakresie nie jest w Polsce popularne – nie będziemy się tutaj na tym skupiać.

Charakter i usposobienie
Prawdopodobnie najważniejszym i najbardziej abstrakcyjnym etapem oceny jest sprawdzenie charakteru i usposobienia konia. Choć konie American Quarter Horse były od pokoleń rozmnażane pod kątem dobrego usposobienia, i najczęściej mają wrodzoną, spokojną naturę ich charakteru, to i tak należy przywiązywać sporą uwagę do tego etapu cechy przy wyborze konia. Dlaczego? Choć koń może mieć doskonałą budowę ciała i poruszać się jak mistrz, może nie posiadać odpowiedniego charakteru, który ułatwi współdziałanie z jeźdźcem przy wykorzystaniu potencjału zwierzęcia. Ocena osobowości konia jest szczególnie ważna w przypadku, gdy użytkować go mają osoby początkujące. To bardzo frustrujące uczyć się jeździć na koniu, który nie chce współpracować. Jeździec może przez to stracić pewność siebie i zacząć się bać konia. Koń się w tym wszystkim gubi. Problemy się nawarstwiają wtedy i  szybko osoba taka musi szukać profesjonalnej pomocy.

Choć ocena niektórych elementów wyglądu konia może być pomocna przy ustalaniu usposobienia, najlepszą metodą jest przyjrzenie się, jak koń się zachowuje podczas pielęgnacji, siodłania, zady i wprowadzania do przyczepy. Choć opinia sprzedającego może być pomocna, należy samemu przyjrzeć się koniowi podczas pielęgnacji, siodłania itd. I ocenić samodzielnie czy koń:

- Stoi spokojnie, gdy zbliża się do niego sprzedający z potencjalnym kupującym, czy też się denerwuje się i cofa?

- Czy bez problemu daje sobie nałożyć kantar i uzdę?

- Czy kopie, cofa się czy kładzie na uwiązie?

- Czy akceptuje siodło?

- Czy stoi spokojnie, gdy jeździec na niego wsiada?

- Czy daje się spokojnie wprowadzić do przyczepy?

Wszelkie oznaki zdenerwowania, typu kopanie, brykanie w miejscu, gryzienie czy odmowa współpracy podczas pielęgnacji, siodłania lub wprowadzania do przyczepy, muszą być traktowane jako wady konia. A ponieważ koń może być nauczony prawidłowo reagować na polecenia właściciela, warto poprosić o zgodę na samodzielne zajęcie się koniem.   

Następnie należy ocenić konia podczas jazdy. Czy koń:

- idzie chętnie stępem, kłusem i galopem?

- z łatwością poddaje się woli i poleceniom jeźdźca przy skręcie w lewo lub w prawo?

- reaguje i staje na polecenie „whoa” lub przy pociągnięciu za wędzidło?

- cofa się bez napierania na wędzidło?

- pozostaje cały czas pod kontrolą?

Zachowanie się konia podczas jazdy w głównej mierze zależy od umiejętności samego jeźdźca. Choć początkujący jeźdźcy mogą odczuwać opór zwierzęcia lub brak jego całkowitej chęci podporządkowania się ich poleceniom. Jednak w żadnym wypadku koń nie powinien pod nimi brykać lub nadmiernie przyspieszać. W idealnej sytuacji, koń powinien wykonywać wszystkie polecenia jeźdźca z chęcią, przy niewielkim oporze lub bez oporu. Wszelki opór i napieranie na wędzidło należy uznać za niewłaściwe zachowanie.

Jeśli są Państwo osobami początkującymi lub nawet średnio zaawansowanymi, dobrze jest, podczas czyszczenia, siodłania lub jazdy na nieznanym koniu, mieć obok siebie osobę doświadczoną. Należy poprosić właściciela, by pozwolił tej osobie pojeździć na koniu. Tak jak w przypadku każdej oceny lepiej posiłkować się opinią drugiej osoby.

Należy również pamiętać w trakcie oceny, że docelowo kupujemy nie tylko samego konia, ale również określone możliwości zbudowania relacji z danym koniem. Konie mają różne charaktery, a naszym celem jest znalezienie konia, który najlepiej będzie odpowiadał naszej osobowości. Choć wygląd, zachowanie i poruszanie się odgrywają dużą rolę w ocenie przydatności konia, ostateczna analiza często opiera się na jednym pytaniu - jak sobie radzę z tym koniem? Odpowiedź na to pytanie jest często intuicyjna.

Przed ostateczną decyzją co do zakupu warto poprosić o zbadanie konia przez doświadczonego weterynarza. Wyniki badań medycznych mogą jednoznacznie dać nam wskazówki co do sensu finalizacji kupna tego, a nie innego konia. Warto o tym pamiętać.